Bankama se to dopalo. Samo uništavanjem ruskog tržišta plina u EU finansijski interesi i zagovornici Zelenog dogovora mogli bi da stvore kontrolu nad tržištem LNG. Uz punu podršku EU za novo veleprodajno tržište plina, Brussels, Njemačka i NATO počeli su sistematski zatvarati stabilan, dugoročni plinovod za EU.

Alžir je objavio da plinovod Magreb - Evropa (MGE), koji je pušten 1996. godine, prestaje sa radom 31. oktobra 2021. U septembru 2021. Gazprom je dovršio svoj višemilionski vrijedan pomorski plinovod Sjeverni tok 2 - od Rusije preko Baltičkog mora do sjeverne Njemačke. To bi udvostručilo kapacitet Sjevernog toka 1 na 110 milijardi kubnih metara godišnje, omogućavajući Gazpromu da bude nezavisan od smetnji u isporuci plina preko njegovog plinovoda Soyuz koji ide kroz Ukrajinu.

Komisija EU, uz podršku Bidenove administracije, blokirala je otvaranje te instalacije birokratskom sabotažom, a na kraju je njemački kancelar Scholz 22. februara uveo sankcije na plinovod zbog ruskog priznanja Donjecke Narodne Republike i Luganske Narodne Republike. Njemačka vlada je odbila, uz rastuću plinsku krizu, otvoriti Sjeverni tok 2 uprkos činjenici da je on završen.

Zatim, 12. maja 2022., iako su isporuke Gazproma plinovodu Soyuz kroz Ukrajinu bile neprekidne tokom skoro tri mjeseca sukoba i uprkos ruskim vojnim operacijama u Ukrajini, režim Zelenskyyog u Kijevu pod kontrolom NATO-a zatvorio je veliki ruski plinovod kroz Lugansk, izjavljujući da će ostati zatvoren dok Kijev ne dobije potpunu kontrolu nad svojim plinovodnim sistemom koji prolazi kroz dvije republike Donbasa.

Ta dionica ukrajinske linije Soyuza presjekla je jednu trećinu plina za EU. To svakako nije pomoglo ekonomiji EU u vrijeme kada je Kijev molio za više oružja od tih istih zemalja NATO-a. Soyuz je otvoren 1980. pod Sovjetskim Savezom dovozeći plin sa Orenburškog plinskog polja.

Zatim je došao ruski plinovod Jamal kroz Bjelorusiju, preko Poljske do Njemačke. U decembru 2021. godine, dva mjeseca prije sukoba u Ukrajini, poljska vlada je zatvorila poljski dio plinovoda prekidajući isporuku plina Gazproma po niskim cijenama u Njemačku i Poljsku.

Umjesto toga, poljske plinske kompanije kupovale su ruski plin sa skladišta njemačkih plinskih kompanija, preko poljsko-njemačke dionice plinovoda Jamal po daleko višoj cijeni. Njemačke plinske kompanije dobile su ruski plin dugoročnim ugovorom po veoma niskoj ugovorenoj cijeni i preprodavale ga Poljskoj uz ogroman i enorman profit. Ovu ludost su namjerno marginalizirali njemački ministar zelene ekonomije Habeck i kancelar Scholz, kao i njemački mediji, iako je to zapravo dovelo do još više cijena njemačkog plina i pogoršalo njemačku plinsku krizu.